First day in London

Na de moeizame start om in London te komen, is de treinreis goed verlopen. We waren precies op tijd voor de eerste keynote spreker Richard Gerver.
Deze man had niet alleen een charisma waar je u tegen zegt, hij weet ook echt je aan het denken te zetten over de manier waarop ons onderwijssysteem nu is ingericht.
Hij begon met het feit dat de westerse wereld de meeste actuele en technologische voorzieningen in zijn klassen heeft staan. Die worden gebruikt in een soort dominantie van: moet je eens kijken wat een geweldige middelen wij hebben!
Echter de manier waarop we deze nieuwe technologieën gebruiken is zo minimaal en weinig vooruitdenkend. We hebben computers, tableaus etc. maar de vorm van onderwijs die we er mee willen inslaan is vaak niet duidelijk, als we maar meegaan met de tijd.
Dat 70% van de leerkrachten de technische middelen onvoldoende beheersen, lijkt de Westerse wereld niet te willen zien.
Daarnaast gaf hij ook een duidelijke mening over ons denkniveau mbt opleiden. Wij leiden de kinderen op zoals wij dat gewend zijn, vanuit onze eigen ervaringen.

Richard gaf als voorbeeld dat de meest bloeiende bedrijven (hij noemde voorbeelden als Google en ZeeTV, waar hij door ingehuurd wordt) tegenwoordig weinig zien in de Westerse afgestudeerden. Met als verklaring dat zij niet over de 21st. century skills beschikken die de bedrijven gebruiken om te innoveren en te groeien. Daarnaast vormen we studenten zo erg, dat het een bedrijf veel tijd en geld kost om iemand om te scholen. Ze verkiezen dan studenten uit landen als Brazilië of India, waarbij het onderwijssysteem op tijd is aangepast aan de eisen die een 21st. century student nodig heeft.

Hij vertelde over een jongen, Gary. Een typische jongen, waarvan het reguliere onderwijs zou zeggen dat hij geen mogelijkheden heeft om zich te kunnen ontwikkelen, een laag IQ icm motorische beperkingen (soort hypermobiliteit en slecht ontwikkelende grove motoriek).
Deze leerling had hem echter enorm geïnspireerd als leerkracht.
Ze hadden een soort inzamelingsactie op school, waarbij alle leerlingen voor één dag hun eigen kleding naar school mochten dragen voor een bijdrage van één pond. Alle kinderen deden hier al maanden van tevoren veel moeite voor om zo mooi mogelijk op school te verschijnen.
Richard zat aan zijn bureau en riep de kinderen in voor één bij zich om het geld in een schaaltje te leggen, zodat hij kon afvinken wie er betaald had. Telkens hoorde hij een "kling" en schreef de naam op. Maar toen hoorde hij ineens een "baf" in het schaaltje en keek op. Gary had zijn hele spaarpot erin gezet.
Na veel praten, bleef Gary bij zijn standpunt om het geld aan de kinderen in Roemenië te schenken. Zelfs na het bellen van Gary's moeder werd het Richard duidelijk dat hij Gary niet op andere gedachten kon brengen. Hij wilde per sé dat geld schenken (meer dan 100 pond, die hij gespaard had om een fiets van te kopen).
Gary ging van school en Richard schreef het inspirerende verhaal op in zijn boek.
Een paar maanden na het verschijnen van zijn boek, belde een oude vrouw naar Richard om te vertellen dat ze de Gary die hij beschreven had in zijn boek, waarschijnlijk kende.
Richard nam contact met Gary op en ze spraken af in een café.
Gary vertelde hoe zijn leven er nu, 20 jaar later, uitzag. Hij was na zijn schooltijd een opleiding doen tot sportmanager. Overal waar hij kwam werd hij afgewezen vanwege zijn te lage vooropleiding. Maar hij had volgehouden en was uiteindelijk op een van de beste scholen van London aangenomen om de tweejarige opleiding te volgen.
Hij had nu zijn eigen bedrijf en ging in december elk jaar naar Afrika om daar mensen zijn diensten als personal trainer gratis aan te bieden.
Wat Richard hiermee wilde zeggen, is dat elk kind zijn eigen mogelijkheden creëert. Maar dat daarnaast het kind ook de mogelijkheden moet worden geboden om zich optimaal te kunnen ontwikkelen. Dit hoeft niet te betekenen dat een kind precies leert hoe het een spreekbeurt maakt of een som oplost. Maar dat het kind leert hoe het tot oplossingen komt.
De huidige wereld bestaat uit een scala aan informatie waar iedereen uit kan putten, het gaat erom dat we kinderen leren hoe ze informatie kunnen checken, gebruiken en kunnen omzetten naar een nieuw concept.
Hij gaf aan dat samenwerking met een innovatieve organisatie tot een verbetering en nieuwe inzichten in het onderwijs kunnen komen.
Als hulpmiddel en inspiratiebron gaf hij aan dat hij veel gehad heeft aan het book: The school i’d like.
Daarnaast streefde hij ernaar in zijn onderwijs als motto: Live a little, learn a little, laugh a lot. Want als leerlingen plezier ervaren hebben ze vaak niet door wat ze leren en beklijft het vaak beter en langer. Het gaat erom dat je kinderen leert om buiten de kaders te denken om weer authenciteit te creëren bij kinderen.
De overheid verplicht leerlingen naar school te gaan, hierdoor zien leerlingen school als een vorm van dwang ipv een voorrecht. Dit helpt leerlingen niet gemotiveerd te raken of vertrouwen te krijgen in school. Juist het vertrouwen in het onderwijs en in de leerkrachten zorgt ervoor dat leerlingen zichzelf optimaal kunnen ontwikkelen.

De andere twee workshops waren niet wat we ervan verwacht hadden.
Bij de workshop IEF, was het vooral een wedstrijd van innovatieve ideeën die nu in Nederland door scholen zijn bedacht. Er waren hiervan slechts twee scholen die ons een beetje aanspraken.
Een school in Eindhoven was actief aan de slag gegaan met een eigen schooljournaal. Waarbij alle vakken werden geïntegreerd in een journalistieke vorm van multimediagebruik. Heel leuk gedaan, vooral ook het stukje presentatie zag er prima uit. Daarnaast voldeed deze werkwijze aan de 21st century skills, een term die voor ons nog erg onbekend was.
Daarnaast was een school gestart om fysiotherapie aan te bieden via Kinect, door gebruik te maken van extra hulpmiddelen. Hun doel was voornamelijk het verbeteren van de balans en het opbouwen/ verbeteren van condities op een voor kinderen leuke en aansprekende manier.
Daarna gingen we naar een workshop over hoe je games kon maken in je klas.
De kwaliteit van de presentatie was dramatisch. Filmpjes deden het niet, er werd weinig visueel gemaakt en hoewel we nieuwsgierig waren naar het hoe en wat, werd hierin onvoldoende antwoorden geboden. Vooral het werken met Netbooks trok onze aandacht vanwege de degelijke opzet van deze computer en de leuke mogelijkheden.